De potvis

In Nausicaá verschijnt de potvis virtueel in de tentoonstelling Op reis in volle zee.

Waar vind je dit dier?

De potvissen zwemmen rond in bijna alle wereldoceanen. De vrouwtjes leven in groepen van 10 tot 15 individuen en houden zich op in de equatoriale of subtropische wateren; de mannetjes zijn solitair en tref je meestal aan in de koude wateren die rijk zijn aan voedsel.

Van de evenaar tot de hoge breedtegraden, maar doorgaans op de continentale helling of in diepere wateren, maar ook in de Middellandse Zee, de Zee van Ochotsk, de Golf van Californië en de Golf van Mexico.

Hoe herken je dit dier?

De potvis is te herkennen aan zijn massieve silhouet met een enorm hoofd dat goed is voor een kwart van de totale lichaamslengte. De mannetjes voegen zich bij de vrouwtjes in de voortplantingsperiode. Ze vertonen vaak littekens en andere sporen van gevechten onder elkaar of met reusachtige inktvissen.

De potvis is helemaal geslachtsrijp op de leeftijd van 25 jaar. De vrouwtjes werpen na een dracht van 14 tot 16 maanden. Ze zogen hun jongen totdat deze 12 tot 20 maanden zijn; ze geven hun een zeer vette melk (tot 20 kg per dag). Bij de geboorte meten de kleine potvissen 3,5 tot 4,5 meter en wegen ze een ton.

Wat maakt dit dier bijzonder?

De potvis lijkt te kunnen duiken tot een diepte van 2000, ja zelfs 3000 meter. Hij kan 5 tot 15 minuten, en soms zelfs twee uur onder water blijven.

Bedreiging en beschermingsmaatregel

Zijn kop bevat ook het spermaceti-orgaan dat gevuld is met een vloeibaar vet dat tot 5 ton kan wegen. Het speelt een rol bij de sonar van de potvis, maar het dient ook als ballast. Deze stof is gegeerd bij de potvisjagers, want ze wordt gebruikt voor het maken van kaarsen, zeep en cosmeticaproducten. Het jagen op potvissen is sinds 1982 verboden door de Internationale Walvisvaartcommissie.