Reptielen en amfibieën
Steekkaart
bijlage II
Endemische soort op een oppervlakte van ongeveer 10 km², in het oosten van Madagaskar.
Het leeft in bossen en moerassen in een vochtige tropische omgeving, op een hoogte van iets meer dan 900 meter.
20 tot 26 mm.
Insecteneter
In het wild houdt de giftigheid van kikkers rechtstreeks verband met hun voeding.
Hun hevige kleuren zijn de oorzaak van hun achteruitgang: er werden te veel exemplaren gevangen en vandaag zijn ze dus bedreigd met uitsterven. Daarom worden ze nu in gevangenschap gekweekt door heel wat dierentuinen, instellingen en particulieren.
De mantella's in Nausicaá zijn afkomstig van Europese kwekerijen, vooral van die van het aquarium van de Citadel van Besançon.
De gouden mantella leeft in bossen en moerassen in een vochtige tropische omgeving, op een hoogte van iets meer dan 900 meter. Dit is een endemische soort van het eiland Madagaskar, in de Indische Oceaan.
Het gekleurde vel van de gouden mantella's (geel, oranje of rood) dient als signaal voor eventuele vijanden: opgepast, giftig. Ze zijn gewaarschuwd!
Deze kikkers zijn 20 tot 26 cm groot; de mannetjes zijn doorgaans iets kleiner dan de vrouwtjes. Het zijn insecteneters: ze voeden zich onder meer met mieren, termieten, springstaarten en nimfen (larven) van veldsprinkhanen.
De gouden mantella is geslachtsrijp na een jaar. De vrouwtjes leggen 20 tot 60 eieren die vervolgens worden bevrucht door een of meerdere mannetjes. De eitjes worden buiten het water gelegd, op rottende bladeren, en komen na 14 dagen uit. Ze hebben 70 dagen nodig om zich te ontwikkelen tot kleine kikkers.
EN - bedreigd en de populatie neemt af. Deze soort is beschermd als ze in een beschermd gebied leeft. De handel in deze kikker is gereglementeerd (CITES) en in Madagaskar zelfs stopgezet.
over kusten en mensen
Het Oceaan-magazine
A la une
Mijnbouw vormt een bedreiging voor de diepzee: laten we ons mobiliseren om haar te beschermen!
Article
De ruimte tussen het oppervlak en de bodem van de oceaan wordt de waterkolom genoemd.
Article
Afhankelijk van of ze in open water of op de bodem leven, hebben vissen in de waterkolom een morfologie die is aangepast aan hun leefomgeving.