Grijze zeehond of zeekalf: hoe de zeehonden van de Opaalkust herkennen?
Om de zeehonden van de Opaalkust te observeren, is het handig om een onderscheid te kunnen maken tussen de grijze zeehond en het zeekalf!
- 5mn lezen
De kans is groot dat je tijdens je verblijf aan de Opaalkust een zeehond spot die ligt te luieren op het strand bij Berck of in de Sommebaai, of dat je een kop ziet uitsteken boven het wateroppervlak.
Maar is dat dan een grijze zeehond of een zeekalf? Hierbij enkele tips om ze uit elkaar te kunnen houden en om ze goed te kunnen observeren!
Wie zijn ze?
De grijze zeehond Halichoerus grypus of het zeekalf Phoca vitulina, ook gewone zeehond genoemd, behoren beide tot de familie van de zeeroofdieren.
Het zijn vleesetende zoogdieren met een soortgelijk eetpatroon op basis van vis en koppotigen. Beide soorten staan als niet bedreigd op de lijst van de IUCN en de wereldpopulatie van de grijze zeehond wordt geschat op iets meer dan 632.000 individuen en die van het zeekalf op 640.000.
De grijze zeehond leeft op een diepte van 3 tot 412 meter en het zeekalf van 3 tot 480 meter.
Waar kun je ze aantreffen?
Je treft ze aan langs de Opaalkust waar ze bij laagtij liggen te rusten op de zandbanken en in de Sommebaai kun je de grootste kolonie zeekalven van Frankrijk spotten. Momenteel kun je zeehonden waarnemen langs zowat de hele kustlijn, tussen de Sommebaai, de baai van Authie, de baai van Canche en de haven van Boulogne-sur-Mer, maar ook ten noorden van Calais of in de streek van Duinkerke.
De zeehonden zijn beschermd en elke vrijwillige storing wordt bestraft met een boete.
Wist je dat? Terwijl ze uitrusten op het strand profiteren de zeehonden van de zonnestralen om hun vetreserve te synthetiseren, een natuurlijke isolatielaag die hun toelaat om in de winter in zeer koud water te overleven.
Verrekijker dus in de aanslag en kijken maar!
Zeehond of zeeleeuw?
Je mag de zeehond niet verwarren met de zeeleeuw: deze laatste hebben externe, opgerolde oren en steunen op hun flippers om zich voort te bewegen, in tegenstelling tot de zeehonden die op hun buik voortkruipen. De in Nausicaá aanwezige zeezoogdieren zijn Californische zeeleeuwen. Je kunt ze bewonderen in de expositie 'Van kusten en mensen'.
Wat zijn de verschillen tussen een zeehond en een zeekalf?
Om ze voor eens en altijd uit elkaar te kunnen houden, geven we je hierna een paar onderscheidende kenmerken die je zullen helpen om de zeehonden van onze kust te herkennen, in het water of op een zandbank. Als je kijkt naar hun kop, hun neusvleugels en hun vacht, zie je de verschillen waardoor je beide soorten kunt onderscheiden.
De grijze zeehond
De kop van de grijze zeehond is gemakkelijk te herkennen aan het rechtlijnige profiel dat doet denken aan het hoofd van een paard, met een nek die langer is dan bij het zeekalf. Ander verschil: de twee neusvleugels staan parallel.
In tegenstelling tot het zeekalf heeft de grijze zeehond geen oorschelpen, maar gewoon een opening achteraan op zijn kop.
Als je naar de vacht kijkt, kun je de mannetjes onderscheiden van de vrouwtjes. Bij de mannelijke exemplaren is deze donkergrijs met lichtere vlekken; bij de vrouwelijke dieren is de vacht licht van kleur met donkere vlekken. De jonkies zijn wit en hebben heel lange jaren waardoor ze niet in het water kunnen. Je treft ze dicht bij hun moeder aan in december-januari.
Het zeekalf of de gewone zeehond
Het zeekalf herken je aan zijn rondere kop, met een oneffenheid tussen het voorhoofd en de snuit; zijn neusvleugels staan in de vorm van een V.
Zijn vacht kan lichtgrijs zijn, met donkerder gekleurde vlekken. Maar ook uniform beige is mogelijk. Het zeekalf is doorgaans kleiner dan de grijze zeehond.
Van juni tot augustus kun je jonge zeekalven spotten die dezelfde vacht hebben als de volwassen exemplaren en die vanaf hun geboorte kunnen zwemmen.
11 tips om op een veilige manier zeehonden te spotten
Nu je weet hoe je deze twee soorten zeeroofdieren kunt onderscheiden tijdens een wandeling langs het strand van de Opaalkust, volgen hier een paar tips om ze op een veilige manier te observeren, zonder dat je hun rust verstoort.
- Respecteer het dier en zijn habitat.
- Houd rekening met de vluchtafstand van zeehonden die 300 meter is. Als je dichterbij komt, kan het zijn dat het dier ervandoor gaat.
- Blijf in groep: zeehonden hebben minder schrik van een compacte groep mensen.
- Beperk het aantal personen in die groep tot 10.
- Wees stil, te veel lawaai maakt de zeehonden bang, ze horen zeer scherp.
- Ga langzaam dichterbij, stop regelmatig zodat het dier kan wennen aan jouw aanwezigheid.
- Let op de wind! Zeehonden hebben een sterk ontwikkeld reukvermogen. Verplaats je tegen de wind in.
- Informeer naar de eb- en vloedtijden: sommige stranden kunnen gevaarlijk zijn bij opkomend tij.
- Check de weersverwachtingen voordat je vertrekt om onaangename verrassingen ter plaatse te vermijden.
- Neem je gsm mee zodat je indien nodig de hulpdiensten kunt oproepen.
- Wapen je met een goede verrekijker, al dan niet op een statief.
Wat moet je doen als je een zeezoogdier kruist op het strand?
Als je bij toeval uitkomt op een zeehond die op het strand is aangespoeld, kan dat zowel een gezond als een ziek of gewond dier zijn. Neem onmiddellijk contact op met UMS PELAGIS op het nummer +33 (0)5.46.44.99.10 (7 dagen op 7) en geef de juiste locatie door.
Een lid van het RNE (nationaal strandingsnetwerk) zal de situatie beoordelen.
Dit contact geldt voor elk waargenomen zeezoogdier (zeehonden, dolfijnen ...), levend of dood.
Instandhoudingsactie
Nausicaá steunt de vereniging CMNF (mammalogische coördinatie van Noord-Frankrijk) die actief is op het terrein om het onderzoek te bevorderen en om het publiek te sensibiliseren voor de bescherming van de in het wild levende zoogdieren van onze streek.